Dat er bij een uitvaart ook wel eens wat mis kan gaan blijkt uit het volgende verhaal: een uitvaart met hindernissen.

Een half jaar na het overlijden van zijn vrouw overleed hij. De laatste periode van zijn leven doorgebracht in een verzorgingstehuis. Een periode van waken bij vader kwam ten einde voor de kinderen. Een opluchting voor hen nu een intensieve periode wordt afgesloten. Een andere tijd van voorbereiding van de begrafenis breekt aan. Nog met de ervaringen van de begrafenis van moeder in het geheugen aan de slag met de begrafenis van vader. Veel gaat op dezelfde wijze zoals bij moeder is gebeurd.

De dag van begraven breekt aan. Al vroeg in de morgen starten we de voorbereidingen. Wat een tegenstelling met de begrafenis van moeder. Toen was het bloedheet richting 40 graden, nu koud tegen het vriespunt. Gelukkig is het droog.

De dienst is geweest en we staan klaar om richting begraafplaats te gaan. Na de laatste groet stapt de chauffeur in de rouwauto. De klok in de toren bij de kerk begint te luiden. We wachten tot de chauffeur de motor start. Het welbekende geluid van een startende motor klinkt maar niet. In plaats daarvan wat onbestendig gemurmel van een motor die niet de power krijgt die het hoort te krijgen. Een paar bezorgde blikken van mij richting chauffeur. Hulpeloos steekt hij de handen in de lucht. ‘Hij wil niet starten’, is zijn reactie. Ja dat had ik wel gehoord, dacht ik. Snel overleg is noodzakelijk. Mijn verstand schiet in de improvisatiemodus. Wat te doen?

‘Ik loop snel even naar de begraafplaats en haal de baar van de begraafplaats op. Is dat akkoord?’ vraag ik de familie. In het zicht van de familie loop ik ‘rustig’ naar de begraafplaats, dat dichtbij is. Uit het zicht loop ik wat sneller. Hopelijk ziet niemand me in het donkere pak in deze snelheid….

Terug met baar bij de kerk zetten we de kist vanuit de rouwauto over op de baar. En de klok luidde maar door… Hindernis 1.

Aangekomen bij het graf hopen we het ritueel van begraven normaal af te kunnen werken. Maar ook daar ging het niet vlekkeloos. De geluidsbox produceerde opeens ruis en gorgelgeluiden. Na een herstart van de geluidsinstallatie kwamen vreemde geluiden weer de rust verstoren. Tenslotte maar uitgelaten. Hindernis 2.

‘Zullen we vader in het graf leggen?’ vraag ik. De kist daalt het graf in. Begon het eerste stukje goed, hield de lift er halverwege mee op. Hindernis 3.

Wat zou er toch in de lucht hebben gehangen dat er zoveel mis ging tijdens een uitvaart?

Gelukkig kon de familie er wel om (glim)lachen… een begrafenis met hinder(nissen).