Het is zondagmorgen als tijdens de kerkdienst, die ik op dat moment bezoek, het stil alarm van mijn telefoon gaat. Gelukkig gebeurt dat niet zo vaak tijdens een dienst. Dit keer had ik het gevoel dat er een nabestaande van een net overleden persoon mij belde. Stilletjes loop ik de kerk uit om terug te bellen. Mijn vermoeden werd bevestigd. Meneer B. is overleden. Of ik wilde komen om de begrafenis te regelen. Ik loop terug naar vrouw en kinderen om even te zeggen dat ik aan het werk moet en ga naar huis om mij om te kleden, mijn spullen te pakken en naar de familie te gaan.

Ik bel aan bij de desbetreffende woning en wordt binnengelaten door de kinderen van de overledene. Er wordt me gelijk koffie of thee aangeboden. Aangezien ik geen koffiedrink met cafeïne, kies ik voor thee. Ik informeer hoe het overlijden is gegaan en overleg met de aanwezigen wat we doen met de verzorging. Beide dochters willen graag vader zelf verzorgen. Zo gezegd, zo gedaan. De dochters gaan aan de slag met de laatste verzorging. Ondertussen vul ik het regelingsformulier in voor zover het kan. De ontbrekende punten overleg ik later wel als iedereen bij elkaar is. Vader wordt op bed opgebaard. Later zal er een kist komen.

‘Heb je dit weleens gezien?’, wordt me gevraagd. Ik zou niet weten wat ik moet hebben gezien. Er komen een paar fotoboekjes op tafel. Boekjes met niet zomaar foto’s. Foto’s van een begrafenis uit 1958 in Genemuiden. De begrafenis van de heer B. geboren in 1876 overleden in 1958, een van de voorvaderen van deze familie.

Wat maakt het zo uniek? Wel, in die tijd was het niet de gewoonte om foto’s te maken bij een uitvaart. Op dat moment was een van de familieleden in het buitenland en kon de uitvaart niet bijwonen. Er is toen besloten om foto’s te maken van de begrafenis. Na bijna 60 jaar levert dat voor mij unieke beelden op. 
Met toestemming van de familie mag ik enkele foto’s publiceren.

Wat opvalt bij de Hervormde kerk in Genemuiden: de oude Garfkamer met het smeedijzeren hekwerk.

Er is ook een foto bij waar je de ingang bij de oude begraafplaats goed kunt zien. Je kijkt zo de polder in, waar tegenwoordig het plantsoen en daarachter de woonwijk De Greente liggen.

Toen was het de gewoonte dat je op de begraafplaats nog afscheid kon nemen. Iedereen liep bij de kist langs en kon zo de overledene nog even zien, voordat de begrafenis plaatsvond. Sommige gezichten zijn onherkenbaar gemaakt om privacyredenen.

Tenslotte valt het me op dat ze toen al wel een mechanische graflift gebruikten.

Op deze manier kon ik een kijkje nemen bij een begrafenis in 1958. Hierbij bedank ik de familie B. voor het gebruik maken van de foto’s.