Een tijdje geleden zat ik bij een netwerkbijeenkomst en kreeg daar een inspirerende uitleg over bloggen. Tijdens deze bijeenkomst schoten me van allerlei onderwerpen te binnen waar ik wel een blog over kon schrijven. Dingen bedenken betekent daarna ook uitvoeren. Nu is het de bedoeling dat je bij bloggen regelmatig, elke week of minstens 1 keer in de 2 weken een blog plaatst. Ik denk dat dat voor mij iets teveel wordt, maar zo af en toe wil ik graag iets aan het papier, of zo je wilt aan de computer toevertrouwen. En zo gebeurt het dat ik nu mijn gedachten met jullie deel.

Zit ik naast een dame die me aan een van de eerste uitvaarten deed herinneren. We schrijven 1996, bijna 20 jaar geleden. Haar vader plotseling overleden. Hij was eigenaar van een onderneming en daar was om die reden heel veel belangstelling te verwachten. Ik stond stijf van de zenuwen. Zou ik het allemaal goed hebben geregeld? Is de familie wel tevreden met zoals het gaat?

Het was nog een tijd waar in mijn omgeving vele dingen nog op een traditionele wijze plaatsvonden. Zo ook deze uitvaart. Condoleren op een avond voor de dag van uitvaart in een rouwcentrum. Een hele stroom van mensen die kwamen condoleren. De dag van uitvaart met een kerk vol belangstellenden. Daarna met de hele groep naar de begraafplaats. Het is gelukkig allemaal goed gegaan.

Zijn moeder was al heel jong overleden. Hij is om die reden door zijn tante opgevoed. Hij had daar zoveel waardering voor, dat hij tijdens de begrafenis van zijn tante, de familie in zwarte volgauto’s achter de rouwwagen aan liet rijden.

Over de overleden ondernemer ontdekte ik later dat hij in stilte veel goeds heeft gedaan. Medewerkers, die een probleem hadden en geregeld zich ziekmeldden, die hij persoonlijk op ging halen om zo de personen niet alleen thuis te laten zitten met hun probleem. Alle eer aan personen die in het verborgene veel goeds verrichten.

Als ik terugdenk aan het werk in de uitvaartzorg toen en nu, wat is de manier van werken dan veranderd. Je maakt een ontwikkeling door als mens en professional. Wat heb ik veel geleerd in die 20 jaar. Wat heb ik veel mensen en families leren kennen. De manier van werken is nu niet te vergelijken met de manier van toen.

Toen regelde je veel, zo niet alles, via telefoon en fax, nu praktisch alles via internet. En zo kun je nog wel even doorgaan.

Tot zover de herinneringen van 20 jaar geleden.