Deze maand is het 15 jaar geleden dat ik, na een stageperiode, officieel in dienst ben gekomen bij Helmich van Dijk van Uitvaartverzorging Van Dijk uit Hasselt.
Hoe dat alles is gekomen, daar wil ik jullie het een en ander over vertellen.

Ik was werkzaam in de zorg, eerst als Alphahulp, daarna als verzorgende.
In die tijd kwam bij mij de wens naar boven om mij meer te specialiseren: in de kraamzorg of de uitvaartzorg.
Je zult denken dat zijn twee tegenpolen. Maar nee, dat zie ik zo niet. Je bent aanwezig bij een heel bijzondere gebeurtenis in een mensenleven, een kind wordt geboren of een geliefde sterft. Gebeurtenissen in het leven waarin mensen heel kwetsbaar zijn.
Ik had mij eerst georiënteerd in de opleiding voor kraamverzorgende, maar dat bleek al snel niet mijn voorkeur te hebben.
Daarna ging ik mij richten op de uitvaartzorg. Ik vroeg mij af, zou dat niet te emotioneel voor mij zijn, kon ik dat wel aan?
Daarom heb ik bij een grote uitvaartorganisatie gevraagd of ik mee mocht lopen. Dat was prima en ik ben een week lang mee geweest met verschillende uitvaartverzorgers.
Het bleek dat ik het emotioneel wel aankom, maar ……… wat een stress, nee dat zag ik niet zitten.
Na enige tijd merkte ik dat het mij bleef bezighouden. Ik heb een uitvaartverzorger gebeld, van het bedrijf waar ik had meegelopen, en vertelde hem mijn verlangen om toch in de uitvaart te gaan werken.
Hij adviseerde mij om contact te zoeken met een klein bedrijf, omdat de drukte van een groot bedrijf niet iets voor mij was.
Ik heb het telefoonboek gepakt en daar vond ik Uitvaartverzorging Jan van Dijk en zn., toen nog gevestigd in Genemuiden.
Ik belde Helmich van Dijk en vertelde hem mijn ambitie en ik mocht komen kennismaken. 
Helmich dacht juist in die tijd over na, of hij een assistente voor zijn werkzaamheden zou gaan aannemen. Zijn vader hielp hem toen nog, maar deze was al op leeftijd en wilde op termijn stoppen.
Eerst volgde een stageperiode en op 5 juni 2002 heeft Helmich mij officieel in dienst genomen.
Nu ik terugkijk op de afgelopen jaren ben ik heel blij en dankbaar dat ik bij Helmich aan het werk mocht gaan. We werken met veel genoegen samen.
Ik heb veel geleerd, ook van mijn fouten of foutjes. Ja, want ieder mens maakt fouten. Helmich zegt wel eens: ‘Als dat je laatste fout is dan ………..?’
Het prettige om te werken in een kleiner bedrijf vind ik dat wij elkaar helpen op de dag van uitvaart. Wanneer Helmich een familie begeleidt waar iemand is overleden, dan ben ik op de dag van uitvaart zijn assistent en zo ook andersom.
Wij zijn goed op elkaar ingespeeld en weten na al die jaren precies wat we aan elkaar hebben.
De laatste verzorging van een overledene (het afleggen) is iets wat ik met hart en ziel doe. Ik vind het bijzonder en mooi omdat je een overledene, door hem of haar te verzorgen, een stukje van zijn of haar waardigheid terug kan geven.
Het verdriet van mensen maakt soms diepe indruk op mij. Maar wat echt triest is, is als niemand meer verdrietig of bewogen is om het sterven van een medemens.
Wat mij voldoening geeft in mijn werk is, wanneer een familie achteraf, ondanks het verdriet, toch tevreden terugkijkt op hoe alles gegaan is. Daar doe ik het voor.
Ik ben mijn Schepper dankbaar voor de gave die ik heb gekregen, dat ik dienstbaar mag zijn voor de mensen die op mijn pad komen.
Ik hoop dat ik dit mooie werk nog veel jaren mag blijven doen.

Nienke