Geregeld maak je als uitvaartverzorger heftige situaties mee. Tere dingen, zoals het overlijden van een klein kind of baby. Families lijken in zo’n situatie op broos aardewerk, waar je voorzichtig mee omgaat.

Nienke: ‘Ik voel me dan net een moeder, die er is voor haar kinderen, die zo veel verdriet hebben. Dat hakt er wel in, maar als je dan een bemoedigend knikje krijgt van bijvoorbeeld een koster, dan merk je dat je gesteund wordt.’

Je kunt bij bepaalde uitvaarten zo geraakt worden door een moment, een lied of een opmerking. Als uitvaartverzorgers met een christelijke achtergrond voelen we ons vaak gesterkt en geraakt door een lied wat op een muziekinstrument wordt gespeeld.

Nienke: ‘Het was die keer dat ik met een familie, die erg ontdaan was door het plotseling overlijden van hun geliefde. Net voor we de kerk binnengingen, hoorde ik de organist spelen ‘Blijf bij mij Heer’. Ik attendeerde de familie hier op. Je ziet dan hoe ze zich hieraan vastklampen en vertrouwen krijgen dat God hen ziet en steunt.’

Soms kan het gebeuren dat nabestaanden iets absoluut niet willen, erover nadenken en binnen afzienbare tijd van gedachte veranderen.

Nienke: ‘Eens werden we gebeld om een uitvaart te komen regelen. Moeder was plotseling overleden en moest worden verzorgd. Of de familie mee wilde helpen of er in ieder geval bij wilde zijn. Nee, was het antwoord. Wij konden de laatste verzorging gaan doen zonder familieleden. Als u wilt, mag u gerust even komen kijken. Even later kwam er toch een van hen kijken en op het laatst stond de hele familie rondom ons en ze hielpen op het laatst toch mee. Ja dat gaf zo’n warm gevoel.’

Helmich van Dijk: ‘Zo ken ik Nienke als een moederfiguur tijdens uitvaarten. Zij is iemand die veel meer let op de randvoorwaarden. Een glaasje water voor de familie. Tissues bij de hand als het eens even teveel wordt.’

Soms zijn het de kleine dingen die het doen.